قسمت
سیزدهم از " کتاب نامه ها "
بسمه
تعالی
مورخه :
14/11/81 13 شمسی
جناب حجت
الاسلام و المسلمین حاج آقا منتظری
دفتر
نمایندگی مقام معظم رهبری در امور اهلسنت ایرانشهر
موضوع
: اظهار گله از جنابعالی
احتراما، باطلاع میرساند با وجود
اصرار و خواهش زیاد بنده برای گنجاندن نامم در لیست ملاقات کنندگان خصوصی با مقام معظم رهبری، بدلیل کم توجهی یا عدم
موافقت شما نسبت باین امر، بنده موفق به ملاقات
با معظم له نشدم و مسایل حل طلب سیاسی، اجتماعی، امنیتی و اقتصادی زیادی
بود که می توانست در این فرصت استثنائی با یک فرمان رهبر حل شود که با ملاقات
ندادن بنده نشد که این جای گله مندی بسیار دارد چون چنین فرصت هائی بندرت حاصل
میشود.
نزدیک یکسال ونیم است که بنده تامین
گرفته و آمده ام ولی تا کنون هیچیک از مسایل و مشکلات شخصی و خانوادگی ام حل نشده
است و مشغول گذراندن یک زندگی پر عذاب و
اذیتناک هستم و نمیدانم که چرا هیچ یک از مزایای نظام بما مردم بلوچ تعلق نمی گیرد
آیا این یک تبعیض بزرگ و بی عدالتی نیست؟ مسئولین بعضی از نهاد ها هستند که تبعیض
و بی عدالتی در حق ما مردم بلوچ برای شان سودآور است ولی شما که متعلق به نهاد رهبری هستید و رهبر هم
که بطور شبانه روزی دارد امر به اجرای عدالت میدهد و توصیه به محبت و رحم وشفقت ومساوات می نماید ولی ما
در عمل از سوی مسئولین مامور خدمت در اینجا در این رابطه چیزی نمی بینیم و فرامین رهبر تاکنون همه اش در
حد شعار باقی مانده است و همین روش های تبعیض آمیز است که باعث بی اعتمادی مردم
نسبت به نظام میشود و شما که متعلق به نهاد رهبری هستید نباید نسبت به بی عدالتی
هائی که در این جامعه دور افتاده توسط بعضی از مسئولین میشود چشم به بندید و بی
تفاوت بمانید.
معضل گورناگ یک مشکل حل طلب است که هنوز
لاینحل مانده است و باید شرایطی فراهم شود که صدها نفر از مردم در بدر شده این
روستا سر و سامان یافته و مثل بقیه بتوانند با خیال راحت و با امکانات رفاهی نظیر
برخورداری از زمین کشاورزی، موتور آب و دیگر وسایل کشاورزی، آب آشامیدنی و برق و تلفن
و بهداشت و مدرسه و تعاونی های روستائی زندگی کنند و تقاضای ملا کمال صلاح زئی
برای تامین و بازگشت به زندگی عادی مورد بررسی قرار گیرد تا انصاف و عدالت به این
جامعه از نظر افتاده و فراموش شده باز
گردد تا ما مردم اصیل این منطقه با حفظ کرامت انسانی مان در کنار دیگر برادرانی که
بصورت مامور خدمت به اینجا آمده اند علی السویه و با عزت زندگی کنیم. این یک توقع
بسیار پیش پا افتاده است که ما از نظام و مسئولین امر داریم، آیا این توقعات
ابتدائی و نا چیز را هم نباید داشته باشیم؟ امیدوارم که این گلایه بنده خاطر شما
را نیازارد جون شما در این جامعه کس مپرس عملا بدون هرگونه جبهه گیری و تعصب قومی
یا مذهبی باید نقش چشم و گوش رهبر را داشته باشید و در جهت حمایت از مردم محروم
مانده از ابتدائی ترین حقوق شان از خود تفاوت نشان دهید و گر نه عدالت که هدف و
آرمان نظام مقدس جمهوری اسلامی است هرگز تحقق پیدا نخواهد کرد و همه فرامین مقام
معظم رهبری بشکل شعار باقی خواهند ماند که از نظر ما نباید چنین شود اگر بشود به
نظام و مردم خیانت شده است و خداوند همه ما را از اندیشه های خیانت آمیزی که برای
نظام بد نامی و برای جامعه فساد و بدبختی به بار میآورد نجات بدهد. آمین ./-
با
احترام،
محمد آرمیان
تلفکس:-2225128-0547
تا اینجا
به وبلاگ وتواجهی، فیسبوک و تویتر ارسا ل شد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر