با توام ای بلوچ

بنام الله مقتدر

شعر از :  محمد آرمیان

با تو ام ای بلوچ

با تو ام ای بلوچ با  تو بی حال

غافلی جمله حقوقت همه شد پامال

ساده دل  بودی  و خوشحال ز حال

گجر از دست ربودت همه ثروت و مال

گشتی غافل ز مسایل شدی بد حال

قامتت بین که دولا گشته چو دال

تو   که   بلبل صفتی  پیش  عیال

نزد مامور حکومت چرا هستی لال

خواب خرگوشی و غفلت دیرینه و حال

گشته ترا  باعث  این  رنج و ملال

مه نشین عاطل و باطل مزن اینهمه فال

خیز و پیکار بکن همچون رستم  زال

جوینده  و یابنده  بشو نیک  خیال

مرد رزمنده بشو اینهمه بیهوده منال

تردید مکن پوزه ظالم بر خاک  بمال

بزنش تو دهنی مدهش هیچ  مجال

ورنه سختی کندت، قیل و مقال

پرس و جویت بکند سخت سئوال

برتو مسلط گردد همه وقت و همه حال

بیش از این هم بکند حق تو را پامال

اینهمه بخل مکن چه کنی اینهمه مال

خرج کن بهر هدف ورنه شود پامال

برباید ز کفت مال یک ظالم خوشحال

تو بخیل بچه بمانی همه عمرت بد حال

چه بگویم بتو  دیگر ای الکی خوشحال

همتی کن بگشا  سوی هدف این پر و بال

بدوان ای بلوچ اسب امل سوی شمال

مطمئن باش که محفوظ بمانی ز زوال

تو اگر دوست منی پس مکنم هیچ سئوال

چشم بند و بده دستم  برمت  سوی کمال

این شعر بتاریخ 18/6/1992 میلادی در کراچی سروده شده است.